GUIDO VAN DER WERVE

 

° Papendrecht, Nederland 1977

leeft en werkt in Helsinki, Finland en New York, Verenigde Staten

 

Guido van der Werve nam deel aan Coup de Ville 2010. Deze tekst verscheen in de catalogus.

 

De film Nummer acht. Everything is going to be alright van Guido van der Werve wordt geprojecteerd in een private parkeergarage. Het complex roept via de structuur van een hoofd- met zijbeuken de architectuur van een kerk op. De zenitale verlichting schept een eerder museale sfeer. De originele 16 mm-film uit 2007 is digitaal omgezet en is vanaf de straatzijde zichtbaar voor elke voorbijganger. Over het werk van Guido van der Werve bestaat aardig wat consensus: hij vindt zijn aansluiting bij de 19de-eeuwse romantische traditie. Het betreft hier niet zozeer de politiek-nationalistische vleugel ervan, maar veeleer het sublieme in de natuur en emotioneel affect, zoals dit begrip betekenis heeft in de muzikale wereld. Van der Werves werken draaien vaak rond een grote droom om de nietigheid van de existentie te overstijgen. Zelden komt het daarbij tot een volmaakt akkoord tussen ideaal en realiteit, wat kan gelden als een metafoor voor het kunstenaarschap en het leven zelf. Hoewel de mislukking onontkoombaar is, leidt dit echter nooit to fatalisme. het besef van het absolute zuigt van der Werve naar de grenservaring, wat expliciet tot uiting komt in Nummer acht. Everything is going to be alright.

 

In de panoramische kadrering verschijnt het hoofdpersonage - de kunstenaar zelf - miniscuul tegenover een poollandschap. Volledig geïsoleerd wandelt hij over het ijs. Hij wordt achtervolgd door een gigantische ijsbreker die de vaste materie achter hem openrijt. In tegenstelling tot de romantische periode komt de bedreiging hier niet van de natuur, maar van de door de mens ontworpen mechanische mogelijkheden. Enscenering en effectief risico vormen hier een paradoxaal koppel dat doet denken aan de vroege cinematografische traditie waarin de hoofdrolspelers alle stunts zelf uitvoerden. Passend voor het oeuvre van deze kunstenaar is de figuur van Buster Keaton die het genre van de slapstick zonder pathetiek tegen het drama deed aanleunen.