BUNTU FIHLA
° Zuid-Afrika, 1982
leeft en werkt in Oostkaap — Zuid-Afrika
Buntu Fihla nam deel aan Coup de Ville 2016. Deze tekst verscheen in de catalogus.
Reeds in de zomer van 2015 komt de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Buntu Fihla op prospectie om zijn deelname aan Coup de Ville voor te bereiden. Hij reist af naar Sint-Niklaas vanuit een residentieplek voor kunstenaars in Zwitserland. Aangezien hij vooral werkt als grafisch ontwerper, herinnert dat aan de uitspraken van Saki Mafundikwa. Deze autoriteit op het vlak van typografie uit Zimbabwe omschrijft de Zwitserse typografie als "de belichaming van de koude in dat land, waar het raster geldt als de hoeksteen van alle vormen, of het nu architectuur is of grafiek. Hun fascinatie voor properheid en orde gaat zo ver dat alles doods, banaal en zielloos wordt". De Afrikaanse typografie daarentegen, stelt hij, is daar compleet aan tegengesteld en is warm, humaan, funky, organisch, vrij en zit niet gevangn in een puriteins keurslijf.
Punt is dat Fihla al eerder geïnspireerd raakte door deze typograaf, vooral dan door zijn boek: Afrikan Alphabets: the Story of Writing in Africa, dat in 2004 verscheen. Buntu Fihla vertrekt in zijn project voor deze tentoonstelling van de vroegste registraties van de orale communicatie in Afrika. Uit die rijke visuele erfenis kiest hij vier symbolen die ontwikkeld werden door de Buntu-bevolking en die behoren tot de oudste vormen van het schrift. De pictogrammen representeren volk, fierheid, vrede en toekomst. Hij verwerkt de geometrische in een muurschildering, wat aansluit bij zijn eerste artistieke exploten. Zijn weg naar het grafisch ontwerp verliep namelijk via street art en nog steeds is zijn aka 'Bief37' iconisch in Zuid-Afrika. Als straatkunstenaar met een guerrillapraktijk opereerde hij in verlaten zones met de bedoeling ze terug meer toegankelijk te maken. In feite waren het vaak gewoonweg no-gozones waar drugs verhandelen, verkrachten en moorden alledaagse handelingen waren en waartegen hij met kunst weerstand probeerde te bieden. Zijn attitude is dan ook een tikkeltje sociaal-artistiek gericht en de weg naar het galeriecircuit blijft voor hem nog steeds een eerder onwennig idee.